Η αλήθεια μου δεν σας έχω συνηθίσει ποιητικώς σε τέτοιο ύφος. Όμως "χρωστώ" αυτό το ποιημάτιον σε κείνο το "κορίτσι" το πρωτόβγαλτο που κάποτε ενώ θα έπρεπε να μου ζητήσει οτι συνήθως ζητούν οι γυναίκες αυτές που ασκούν τούτο το λειτούργημα απο έναν υποψήφιο πελάτη το γνωστόν "αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου", έσκυψε το κεφάλι απο ντροπή και με άφησε να συνεχίσω τον δρόμο μου. Απο τότε ψάχνω αλλού τις πόρνες.
Κάποια "κορίτσια" βλέπετε κύριες και κύρϊοι καθώς πρέπει είναι πιο τίμια απο ορισμένες πόρνες της ψυχής που κυκλοφορούν την μέρα.
"Τα κορίτσια" λοιπόν.
