ΠΟΙΗΣΗ - "ΤΟ ΧΑΡΑΜΑ"

(εξαιρετικώς αφιερωμένο στους ηρωικώς και μαρτυρικώς πεσόντες κατά την έξοδο του Μεσολογγίου στα 1826)

Μαύρη πείνα τα χει πνίξει
τα βρε όλα η συμφορά
και η μάνα έχει σφίξει
το παιδί στερνή φορά


Έξοδο αποφασίζουν
κλέφτες και οπλαρχηγοί
με το αίμα τους ποτίζουν
την χαροκαμμένη γή


Δές τον χρήστο τον καψάλη
κι αν γεννiότανε ξανά
την φωτιά θα βαζε πάλι
που χαρίζει λευτεριά


Χάραμα κινούν και πάνε
προδομένοι πολεμούν
οι εχθροί δεν τους νικάνε
και στην γή πιά δεν πατούν


Ραίνουν τα κορμιά με βάγια
που ανέλπιδα βαστούν
λευτεριά ζητώντας άγια
να σωθούν ή να χαθούν


Τον ραγία μην τον λυπάσαι
δεν τoυ πρέπει να σωθεί
ένα μόνο να θυμάσαι
έχει ήδη σκοτωθεί


Νικηφόρος Βυζαντινός